گواهی دهد چهره ی زرد من

درین بوستانم نه هایی نه هویی

درین گلستانم نه رنگی نه بویی

چه کردم چه گفتم چه دیدی که هرگز

نیایی نپرسی نخواهی نجویی

هزار ساغر می نشکند خمار مرا

این سقوط انگار تمامی ندارد، وقتی از یاد همه چیزهایی که قبلا بوده ای می گذری و حسرتناک می شوی و دیگر نای برخاستنت به ستوه می آید، زمانی هم می رسد که سر را هرچه در گریبان بیش تر فرو بری و کمتر برون آری خوش آیندتر است، کآخر مرا توان این همه خسران به یکبارگی نبود.







یا اله العاصین