خار او سرمایه گل‌ ها بود

من مستم و تو مست ز من سهو و خطا جست زمن

من نرسم لیک بدان هم تو رسانم که تویی

.

.

ای قیل و قالت چون شکر وی گوشمالت چون شکر

گر زین ادب خوارم کنی خواری منست اکرام دل

.

پ ن : ما زنده از اکرام تو