اصبر علی الحق و ان کان مرا!
.
.
پ ن 2: حسنت نیازمند تماشای ناز نیست.
اصبر علی الحق و ان کان مرا!
.
.
البته کسانى که بدانچه کرده اند شادمانى مىکنند و دوست دارند به آنچه نکرده اند مورد ستایش قرار گیرند قطعا گمان مبر که براى آنان نجاتى از عذاب است [که] عذابى دردناک خواهند داشت آل عمران 187
.
.
پ ن: گلوی خویش عبث پاره می کند بلبل، چوگل شکفته شود در چمن نمی ماند
... و من خاموش و بی خویشتن با خلوت ایوان چوبین بیگانه می شدم.
پ ن: تو مرا می کشی به خنجر لطف
من در آن خون به ناز می غلطم
نسیم عشق ز کوی هوس نمی آید
چرا که بوی گل از خار و خس نمی آید
.
.
پ ن : این "ح ر ف" ها از دهان ما بزرگ تر است!